တ၀င္း၀င္းျပက္၊ လ်က္စီးလက္စဥ္
ေကာင္းကင္ပိတ္ကား၊ တိမ္ရုပ္မ်ားကို
ငါကားေမွ်ာ္ၾကည့္၊ ေတြ ေငးမိခဲ့...
ေလမုန္းတိုင္းက
တိမ္လွုိင္းတိမ္ေတာင္၊ ျပာေမွာင္ခဲသား
သယ္ေဆာင္သြားေန၊ တိမ္ရုပ္ေတြဆင္
အသက္၀င္လ်က္
ေကာင္းကင္အႏွံ ့၊ ေဆးျခယ္ထား ...။
ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း
ျမင္ကြင္းထဲမွာ၊ ဗမာျပည္ေျမပံု
တိမ္ရုပ္ပံုခဲ၊ ေလထဲစီးေျမာ
ေပါေလာပါလာေန...
ၾကည့္ရင္းနဲ ့ပဲ၊ မုန္းတိုင္းထဲမွာ
ဗမာျပည္အလွ၊ ေၾကမြလြင့္စင္
ႏွင္းဆီပြင့္ခ်ပ္၊ တဖ်တ္ဖ်တ္ကဲြသြား....
ထိခိုက္ေၾကကဲြ
ရင္ထဲစူးနင့္၊ ခံစားပြင့္က
ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ၊ ညွိဳးသည္မရွိ
ႀကံဳမိစဥ္ခိုက္၊ တိုက္ဆိုင္သည့္ခါ
ေ၀ဒနာသည္
အနည္ျပန္ထ၊ ခံစားရၿမဲ ...
တကယ္မွာလဲ
အာဏာရွင္မ်ား၊ ဖန္တီးထားဆဲ
မုန္တိုင္းထဲမွာ၊ ဗမာျပည္အလွ
ေၾကမြလြင့္စင္ ... ။ ။
တင္မိုး
၂၂၊ ဇႏၷ၀ါရီ၊ ၁၉၉၉
No comments:
Post a Comment