ခ်ယ္ရီပန္းေျခာက္ေတြစာအုပ္ထဲမွာယူၿပီးေမႊးေတာ့
ခ်စ္သူ႕အေၾကာင္းသတိရတယ္။
စိန္ပန္းျပာေတြေဇြးေဖြးလႈပ္တဲ့
ျမက္ခင္းစိမ္းေလးနေဘးက
ခံုတန္းလ်ားေလးသိတဲ့အေၾကာင္းက
အဲဒီေန႔က ခ်စ္သူ႕ေျပာတဲ့
သံေယာဇဥ္ရနံ႕သင္းတဲ့ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ကဗ်ာကို
ခုေတာ့ သူကေမးေနၿပီ။
သၾကၤန္ရက္ေတြမွာတူတူလည္ရင္း
ေရစိုခ်မ္းတုန္ေနတဲ့သူကို
ဂ်င္းအက်ီၤေလးကာမိုးေပးကာ
ေဘးနားရွိခဲ့ဖူးသူေလး။
ခုေတာ့သူက လူေပ်ာက္ေၾကာ္ျငာ
ေၾကညာေမာင္းထုရွာရဦးမယ္
သူေလ ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ။
တိတ္တခိုးအခ်စ္ေတြဖြင့္ဟေျပာဖို႔
ခ်စ္သူရွိရာသူလာခဲ့စဥ္
ေ၀းကြာခရီးမိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ
သူ႔ရင္ထဲမွာ သက္ျပင္းေမာသာ
တိတ္တခိုးခ် ျပန္ခဲ့ရသူ။
တေန႔ေတြ႕ႏိုး တေန႔ဆံုႏိုး
ရာသီအလီလီ စက္၀န္းလည္ပတ္
အခ်ိန္ရထား ခ်န္ထားရစ္ခဲ့
ဘယ္ဘူတာမွာ တစ္ခါဆံုမယ္
ေမွ်ာ္လင့္ရင္ခုန္ ေစာင့္စားခဲ့သည့္
ဆယ္စုႏွစ္မ်ားရဲ႕သခင္ ခ်စ္သခင္ရယ္။
ေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ့ အၿပံဳးေတြရင့္က်က္
ဘ၀ေတြ အဆစ္ခ်ိဳး ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႕
အသက္ရႈမ၀တဲ့အခ်ိန္၊ ေလေျပေလညွင္းေလးေတြနဲ႕အတူ
မသင္းပ်ံ႕ႏိုင္ေပမယ့္ လြမ္းဆြတ္လွ်က္ရွိတဲ့
အခ်စ္စိတ္ေလးေတြနဲ႕ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း
အၿပံဳးယဲ့ယဲ့သာ ၿပံဳးႏိုင္တဲ့
ေလာကရဲ႕ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ
ျမွားခ်က္ရင္၀ စိုက္ထိခ်ိန္မွတဲ့။
(ယြန္းဆု၀ႆန္)
No comments:
Post a Comment