ခင္႔ကိုအလြန္ခ်စ္ပါသည္။
ခင္သည္ ကၽြန္ေတာ္႔၏
အဖ်ားေငြ႔ေငြ႔ေလးၿဖစ္ပါသည္။
ခင္ကလြဲလ်ွင္
မည္သည္႔အရာကိုမဆို
ကၽြန္ေတာ္ၿခိဳးၿခံ၍ရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔၏စိတ္ေပၚတြင္
အမာရြတ္ကေလးေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာကို
ခင္သည္လွပစြာစီခ်ယ္ေပး၏။
တစ္ေန႔သ၌
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္သည္
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ေအာက္၌ထိုင္ေနခဲ႔ပါသည္။
ထိုစဥ္ ကၽြန္ေတာ္႔နံေဘးသို႔ကပ္လ်က္
သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္(ၿဖဳတ္ခနဲ)ေၾကြက်လာသည္။
ထိုအခါ
ကၽြန္ေတာ္သည္ ၿပာၿပာသလဲ
ဤေနရာတြင္လူရွိသည္ဟု
ေၿပာလိုက္မိပါသည္ခင္။
ၤကၽြန္ေတာ္သည္
ခင္႔ကိုလြမ္းေနပါ၏။
ခင္ဟူ၍
ရင္တုန္လာသၿဖင္႔
လက္ကေလးနဲ႔ဖိထားရပါသည္။
ခင္ဟူ၍
ေခါင္းမူးလာသၿဖင္႔
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထိုင္ေနရပါသည္။
လြမ္း၏ပံုတူကိုခင္ၾကည္႔မည္ဆိုလ်ွင္
ကၽြန္ေတာ္အ၀တ္စတစ္ခုေပၚ၌
တိမ္လွလွေလးမ်ားကို ေရးၿပမည္ၿဖစ္ပါသည္။
ံကၽြန္ေတာ္သည္
ခင္ရွိရာအရပ္သို႔
မ်က္ႏွာမူကာ
အသက္ရွဴေန၏။
ႈေကာင္းကင္၌
ငွက္တစ္အုပ္
ပ်ံသန္းသြားသည္။
ဘယ္ကလာသည္မသိ
ဘယ္ကိုသြားမည္မသိ
ဘာငွက္ေတြဟူ၍လည္းမသိ။
ဲကၽြန္ေတာ္သည္
လူမွန္းသိလာ၏။
ထိုငွက္မ်ားကိုလည္း
ဗ်ိဳင္းဟူ၍သိလာခဲ႔သည္။
သို႔ေသာ္
ဗ်ိဳင္းတို႔ မည္သည္႔အရပ္မွလာ၍
မည္သည္႔အရပ္သို႔ ပ်ံသန္းေနၾကသည္ကိုမူ
ယခုထက္တိုင္မသိ၊
ထိုမသိမႈ၌ပင္လ်ွင္
ကၽြန္ေတာ္သည္
စိတ္၏အေတာင္ပံမ်ားကို
ၿဖန္႔လ်က္
ခင့္ဆီသို႔ ပ်ံသန္းေန၏။
ေကေဇာ္ ၁၉၈၅
No comments:
Post a Comment